Renowacja wnętrza Kościoła

OBRAZ - ŚW. FLORIAN w zwieńczeniu ołtarza głównego

styl barokowy, po 1753 r.

Obraz w zwieńczeniu ołtarza głównego, w kształcie spłaszczonego czworoliścia, ujęty profilowaną, pozłacaną ramą. Na tle ciemnobłękitnego nieba ukazany w półpostaci, wyłaniający się sponad ciemnobłękitnych obłoków św. Florian. Święty zwrócony en trois quarts w lewo, ze wzrokiem skierowanym nieco w dół, w kierunku dużych, czerwono-brunatnych płomieni gaszonych wodą wylewaną z trzymanego w prawej dłoni cebrzyka, lewą rękę wspierający na drzewcu z białym sztandarem opatrzonym czerwonym krzyżem. Postać ukazana w antykizującej zbroi - okrywającym tors ciemnobłękitnym kirysie i szarobłękitnym hełmie z pióropuszem oraz w narzuconym na ramiona, czerwonym płaszczu. Tonacja obrazu ciemna, ciepła. Faktura obrazu lekko impastowa

OŁTARZ GŁÓWNY p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP

Styl eklektyzm, elementy regencyjne, kon. XIX w., elementy po 1753 r.

Ołtarz gruntownie przekształcony w kon. XIX w. z wykorzystaniem elementów starszego, regencyjnego ołtarza powstałego po 1753r., po ukończeniu budowy obecnej świątyni.

Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, jednoosiowy. Wsparty na wysokim cokole poprzedzonym mensą wspartą na prostopadłościennej skrzyni, której antependium dekorowane płaskorzeźbioną dekoracją rocaille'owa z umieszczonym pośrodku kartuszem z imieniem "MARIA". Retabulum ujęte dwiema parami kolumn, wspartych na wysokich piedestałach dekorowanych płycinami z płaskorzeźbioną dekoracją wstęgowo-cęgową. Kolumny o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, ustawione kulisowo na tle wiązek takich, że pilastrój, dźwigają wydatne, wielokrotnie wyłamane belkowanie. W polu środkowym retabulum obraz Immaculata namalowany przez Krzywickiego w 1867r. ujęty w silnie profilowaną, pozłacaną ramę. Tuż ponad nim obraz św. Floriana w kształcie czworoliścia. Centalna część nastawy zwieńczona odcinkowym naczółkiem, skrajne partie retabulum i parą płonących waz, ustawionych na belkowaniu. Retabulum flankowane uszakami skomponowanymi z drobno karbowanych i gładkich wstęg zakończonych wolutami oraz stylizowanych liści i rocaille'ow. Ołtarz w odcieniu drewna dębowego pomalowanego ciemną bejcą, wtórnie lakierowany.

TABERNAKULUM w ołtarzu głównym p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP

Styl bez cech stylistycznych, lata 20., 30. XX w.

Tabernakulum o formach architektonicznych, dwukondygnacyjne, założone na planie prostokąta o ściętych narożach. Naroża i boki tabernakulum ujęte za pomocą wysokich piedestałów dekorowanych płycinami wypełnionymi reliefową dekoracją roślinną i wstęgowo-cegową. Na nich, za pośrednictwem podobnie opracowanych, mniejszych piedestałów, wsparte pary korynckich kolumn dźwigających profilowanie belkowanie, gierowane na osi podpór. W dolnej partii tabernakulum nowsze drzwiczki z płaskorzeźbionym wyobrażeniem głowy Chrystusa Ukrzyżowanego. Powyżej, w drugiej kondygnacji tron eucharystyczny z wyzłoconą niszą. W jego zwieńczeniu odcinkowo uniesiony, profilowany gzyms przechodzący w gzyms belkowania wspierającego się na kapitelach kolumn. Tabernakulum w ciemnym odcieniu drewna dębowego, płyciny, kolumny i wnętrze niszy pozłacane.

ANTEPENDIUM w ołtarzu głównym p.w Niepokalanego Poczęcia NMP

styl rokokowy, między 1760 -70 r.

Antependium pochodzi ze starszego ołtarza postałego po 1753r. po ukończeniu budowy obecnej świątyni. Wykonane zapewne nieco później, niż sam ołtarz, między 1760 a 1770 r.

Prostokątne antependium w całości pokryte reliefową dekoracją, na którą składają się motywy rocaille, kogucich grzebieni, oraz umieszczonych po bokach, smukłych waz wypełnionych kwiatami, wspartych na formach przypominających morskie grzywacze. Pośrodku, w rocaille'owym kartuszu przeplatające się litery tworzące imię "MARIA" nawiązujące do wezwania ołtarza. Antependium w odcieniu drewna dębowego pomalowanego ciemną bejcą, wtórnie lakierowane.

OŁTARZ BOCZNY p.w. Św. Mikołaja Bpa

Styl eklektyzm, elementy regencyjne, kon. XIX w., elementy po 1753r.

Ołtarz gruntownie przekształcony w kon. XIX w. z wykorzystaniem elementów starszego, regencyjnego ołtarza powstałego po 1753r., po ukończeniu budowy obecnej świątyni. Umieszczony w zwieńczeniu herb Poraj upamiętnia Mikołaja Chlebowskiego, starostę liwskiego, fundatora obecnej świątyni i jej pierwotnego wyposażenia.

Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Wysunięta do przodu mensa wsparta na sarkofagowej skrzyni z antependium zdobionym umieszczonym pośrodku rocaille'owym kartuszem, w polu którego Chrystogram "IHS". Nastawa jednoosiowa ujęta dwiema parami jońskich pilastrów, z których jedna para ustawiona ukośnie. Pilastry wsparte na wysokich piedestałach dekorowanych płycinami z motywami wstęgowo-cęgowymi, góra, za pośrednictwem kapiteli, przenoszą odcinki belkowania o silnie profilowanym gzymsie. Pole środkowe retabulum wypełnione bardzo wysokim, wąskim obrazem św. Mikołaja Bpa, ujętym w złoconą ramę. Zwieńczenie w formie naczółka o cdekoracyjnym wykroju, po bokach ujęte parą spływów wolutowych, górą koronowane profilowanym, wygiętym, przerwanym pośrodku gzymsem zakończonym wolutami, pomiędzy którymi ażurowo opracowana, symetryczna dekoracja skomponowana z drobno karbowanych wstęg, wolut, stylizowanych liści, umieszczoneog pośrodku owalnego kartusza z godłem Poraj oraz widocznej poniżej, stylizowanej muszli. W polu zwieńczenia zbliżony do kwadratu obraz św Benona Bpa. Całośc ołtarza bejcowana na ciemno, wtórnie lakierowana.

OBRAZ - ŚW. MIKOŁAJ BP. w retabulum ołtarza bocznego p.w św. Mikołaja Bpa

Styl barokowy, ok. 1774 r..

Obraz w retabulum ołtarza bocznego, w kształcie bardzo smukłego stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem półkolistym, nadwieszonym, ujęty profilowaną, pozłacaną ramą. Nieco z boku, po prawej stronie widoczny en pied, zwrócony w trzech czwartych św. Mikołaj wyobrażony w stroju pontyfikalnym: białej, wykończonej koronkami rokiecie, rekawicach, narzuconej na ramiona, błękitnej, biało podbijanej kapie zdobionej złocistougrowym raportem roślinnym i obszytej złocistym, wysadzanym kamieniami galonem oraz analogicznie do kapy dekorowanej infule. Prawą ręką święty wspiera się na umieszczonym z przodu pastorale o akantowej krzywaśni, złote kule. Wokół postaci, wśród białych, modelowanych błekitem obłoków unoszą się uskrzydlone główki anielskie. W tle, po lewej stronie ukazana kadź z trojgiem dzieci uratowanych przez świętego. Koloryt obrazu dość chłodny, jasny.

OBRAZ - ŚW BENON BP. w zwieńczeniu ołtarza bocznego p.w. św . Mikołaja Bpa

Styl barokowy, 1774 r.

Obraz w zwieńczeniu ołtarza bocznego p.w. św. Mikołaja, zbliżony do kwadratu, ujęty profilowaną, pozłacaną ramą. Na tle pejzażu z widocznym po lewej stronie kościołem wyobrażony en pied, zwrócony w trzech czwartych św. Benon. Postać ubrana w strój pontyfikalny: białą, obszytą koronkami rokietę, szarą mozzettę, infułę, rękawice oraz narzuconą na ramiona, białą kapę zdobioną ugrowym raportem roślinnym i wykończona takimże galonem. Na piersi świętego duży pektorał, prawa dłoń uniesiona w geście błogosławieństwa, lewa wsparta na wysokim pastorale. Głowa świętego okolona promienistym, złociście rozświetlonym nimbem. Widoczne za postacią niebo zasnute jest białymi, szaro modelowanymi obłokami, roświetlone padającą z lewego górnego naroża obrazu złocistą poświatą. U stóp świętego biskupa trzy leżące woły. Na detale obrazu: infułe, pektorał, pastorał oraz na postaci zwierząt nałożone aplikacje ze srebrnych repusowanych blach. W dole, po prawej stronie wypisana czerwona farbą data: "1774".

TABERNAKULUM w ołtarzu bocznym p.w. św. Mikołaja Bpa

Styl eklektyzm kon. XIX w.

Wsparte na szerokiej, dwuskokowej podstawie, służącej do ustawiania lichtarzy, zdobionej płaskorzeźbionymi motywami stylizowanych liści oraz zakończonych wolutami, łamiących się wstęg, pomiędzy którymi, pośrodku umieszona, karbowana muszla. W górną partę podstawy wbudowana niewielka, sześcienna szafka tabernakulum, zwieńczona profilowanym gzymsem, zamykana kwadratowymi dzwiczkami z płyciną wypełnioną reliefowym wyobrażeniem Ukrzyżowania. Na widocznym pośrodku krzyżu Chrystus wiszący na wyciągnietych w bok ramionach, o wspartych na podpórce stopach przybitych dwoma gwoździami. Głowa Chrystusa bezwładnie opuszczona na prawe ramię w dużej koronie cierniowej, biodra osłonięte długim perizonium. Po bokach strojący, zwróceni w trzech czwartych ku Zbawicielowi Matka Boska i św. Jan Ewangelista. Tabernakulum wraz z podstawą bejcowane na ciemno, wtórnie lakierowane. Wnętrze wybite żółtą tkaniną zdobioną deseniem w gwiazdy.

OŁTARZ BOCZNY p.w. Przemienienia Pańskiego

Styl, eklektyzm, elementy regencyjne, kon. XIX w., elementy po 1753 r.

Ołtarz gruntownie przekształcony w kon. XIX w. z wykorzystaniem elementów starszego, regencyjnego ołtarza powstałego po 1753r. po ukończeniu budowy obecnej świątyni. Umieszczony w zwieńczeniu herb Poraj upamiętnia Mikołaja Chlebowskiego, starostę liwskiego, fundatora obecnej świątyni i jej pierwotnego wyposażenia. Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Wysunięta do przodu mensa wsparta na sarkofagowej skrzyni z antependium zdobionym umieszczonym pośrodku rocaille'owym kartuszem, w polu którego ligatura imienia "JOSEPH". Nastawa jednoosiowa, ujęta dwiema parami jońskich pilastrów, z których jedna para ustawiona ukośnie. Pilastry o kanelowanych trzonach, wsparte na wysokich piedestałach dekorowanych płycinami z motywami wstęgowo-cęgowymi, górą, za pośrednictwem kapiteli, przenoszą odcinki belkowania o silnie profilowanym gzymsie. Pole środkowe retabulum wypełnione bardzo wysokim, wąskim obrazem Przemienienia Pańskiego, ujętym w złoconą ramę. Zwieńczenie w formie naczółka o dekoracyjnym wykroju, po bokach ujete parą spływów wolutowych, górą koronowane profilowanym, wygiętym, przerwanym pośrodku gzymsem zakończonym wolutami, pomiędzy którymi ażurowo opracowana, symetryczna dekoracja skomponowana z drobno karbowanych wsteg, wolut, stylizowanych liści, umieszczonego pośrodku owalnego kartusza z godłem Poraj oraz widocznej poniżej, stylizowanej muszli. Na skrajnych partiach belkowania ustawiona para płonących waz. W polu zwieńczenia zbliżony do kwadratu obraz św Rocha. Całość ołtarza bejcowana na ciemno, wtórnie lakierowana.

OBRAZ - ŚW. ROCH w zwieńczeniu ołtarza bocznego p.w. Przemienienia Pańskiego

Styl klasycystyczny z reminiscencjami baroku, kon. XVIII w.

Obraz w zwieńczeniu ołtarza bocznego p.w. św Mikołaja, zbliżony do kwadratu, ujety profilowaną, pozłacaną ramą. Na neutralnym, ciemnobrunatnym tle ukazany w trzech czwartych wysokości postaci, zwrócony na wprost św. Roch. Postać w stroju pielgrzymim z naszytą na ramieniu muszlą, lewą reką wsparta na lasce podróżnej, palcem prawej ręki wskazująca na ranę w kolanie odsłoniętej nogi. Obok, po lewej stronie towarzyszący świętemu brązowy pies z chlebem w pysku. Głowa świętego Rocha okolona złociście rozświetlonym nimbem. Kolorystyka bardzo ciemna, ciepła, z przewagą tonów brunatnych. Na detale obrazu: muszlę, pas z bukłakiem, laske i chleb nałożone aplikacje ze srebrnych, repusowanych blach.

TABERNAKULUM w ołtarzu bocznym p.w. Przemienienia Pańskiego

Styl. eklektyzm kon. XIX w.

Wsparte na szerokiej dwuskokowej podstawie zdobionej płaskorzeźbionymi motywami stylizowanych liści i zakończonych wolutami, łamiących się wstęg, pomiędzy którymi umieszczona pośrodku, karbowana muszla. W górną partię podstawy wbudowana niewielka, sześcienna szafka tabernakulum, zwieńczona profilowanym gzymsem, zamykana kwadratowymi drzwiczkami z płyciną wypełnioną reliefowym wyobrażeniem unoszącego się na obłoku, błogosławiącego Chrystusa Zmartwychstałego z chorągwią rezurekcyjną w dłoni. Po bokach stojący św. Piotr Ap. i klęczący św. Jan Ewangelista. Tabernakulum wraz z podstawą bejcowane na ciemno, wtórnie lakierowane. Wnętrze wybite żółtą tkaniną zdobioną deseniem w gwiazdy.

OBRAZ - MATKA BOSKA ŚNIEŻNA

Styl wczesnobarokowy, 2 poł XVII w.

Obraz będący kopią rzymskiego wizerunku Matki Boskiej zwanego Salus Populi Romani znajdującego się w kościele Santa Maria Maggiore.

Obraz w kształcie prostokąta stojącego zbliżonego do kwadratu, ujety szeroką, profilowaną ramą. Pośrodku Matka Boska w typie Śnieżnej, ukazana en face, w trzech czwartych wysokości postaci, z siedzącym na lewym ręku Dzieciątkiem, które z uniesioną w geście błogosławieństwa rączką oraz księgą. Maria wyobrażona w różowej tunice i ciemnoniebieskim, czerwono podbitym maforium, trzymająca w lewej ręce białą chuste, tzw. mappę. Dzieciątko w różowej tunice z ciemnoczerwoną lamówką i cynobrowym płaszczu. Tło neutralne, brunatne, rozświetlone złocistougrowo wokół głowy Marii; główka Dzieciątka ujęta kolistym, złocistougrowym nimbem. Przedstawienie obramione rozchylona na boki, podwieszoną w narożach, dwudzielna, ciemnozieloną kotara wykończoną żółtymi fedzlami. Miękki modelunek światłocieniowy.

OBRAZ - SERCE JEZUSOWE

styl realizm, 1 ćw. XXw.

Obraz w kształcie prostokąta stojącego, ujęty szeroką, profilowaną, pozłacaną rame zdobioną ornamentem z liści lauru. Na neutralnym, brunatnym tle ukazany w półpostaci, zwrócony en face Chrystus unoszący prawą dłoń w geście błogosławieństwa, lewą ręką wskazujący na Swą pierś, na której widnieje Serce Gorejące zwieńczone krzyżem, oplecione koroną cierniową i ujęte promienistą glorią. Zbawiciel wyobrażony w ciemnozielonej tunice ze złotougrową lamówką i takimże paskiem oraz purpurowym płaszczu.

WITRAŻ - ŚW. JADWIGA ŚLĄSKA

Styl eklektyzm, 2 - 3 dekada XX w.

Przedstawienie Św. Jadwigi Śląskiej inspirowane zapewne obrazem Theodora Hamachera z 1863r. znajdującym się dawniej w ołtarzu głównym kościoła p.w. św Jadwigi i Bartłomieja w Trzebnicy.

Otwór okienny w formie stojącego prostokąta zwieńczonego półkoliście, wypełniony oknem stałym, metalowym, usztywnionym poziomo wiatrownicą. Na obwodzie witraża bordiura z faliście biegnącej wici ze stylizowanej winorośli, utrzymanej w odcieniach modelowanej szarościami bieli, czerwieni, błękitu. Pośrodku całopostaciowy wizerunek św. Jadwigi Śląskiej stojącej frontalnie, ubranej w biały habit cysterski z żółtawym szkaplerzem, bindą i welonem, na którym mitra książęca. Strój zakonny okryty purpurowym, złoto lamowanym płaszczem książęcym. Prawą dłoń święta składa piersi, w uniesionej lewej - okrytej poła płaszcza - trzyma model świątyni. W tle schematycznie zaznaczone wnętrze z ukazaną w perspektywie zbieżnej posadzką z flizów oraz błękitno-czarna, romboidalną kratką znajdującą się na wysokości głowy postaci, ujętej okrągłym, żółtym nimbem. W górze unosząca się wśród obłoków Gołebica Ducha Św. w okrągłej, żółtej glorii. W dolnej partii witraża, w prostokątnej, żółto obramionej ramce wydzielonej barwną bordiurą zdobioną motywami roślinnymi i geometrycznymi, na białym tle umieszczony napis: "Św. Jadwiga." Znaczne partie tła, twarz świętej i szczegóły jej stroju podmalowywane en grisaille na białym szkle.

WITRAŻ - ŚW. WINCENTY A PAULO

Styl eklektyzm 2 - 3 dekada XX w.

Otwór okienny w formie stojącego prostokąta zwieńczonego półkoliście, wypełniony oknem stałym, metalowym, usztywnionym poziomo wiatrownicą. Na obwodzie witraża bordiura z faliście biegnącej wici ze stylizowanej winorośli utrzymanej w odcieniach modelowanej szarościami bieli, czerwieni i błekitu. Pośrodku całopostaciowy wizerunek św. Wincentego a Paulo, zwróconego en trois quarts, tulącego do lewego ramienia Dzieciątko Jezus. Święty ukazany w stroju założonego przez siebie zgromadzenia: sutannie, piusce oraz narzuconym na ramiona, brunatnym płaszczu o szarobłekitnym podbiciu. Św. Wincenty, podtrzymując z przodu poły płaszcza, jedną z nich okrywa Dzieciątko w czerwonych powijakach. W tle schematycznie zaznaczone wnętrze z ukazaną w perspektywie zbieżnej posadzką z flizów oraz błękitno-czarną, romboidalną kratką znajdującą się na wysokości głowy postaci, okolonej okrągłym, żółtym nimbem. W górze, wśród obłoków Oko Opatrzności w kolistej glorii. W dolnej partii witraża, w prostokątnej, żółto obramionej ramce wydzielonej barwną bordiurą zdobioną motywami roślinnymi i geometrycznymi, na białym tle umieszczony napis: "Św. Wincenty." Znaczne partie tła, twarz świętego i szczegóły jego stroju podmalowywane en grisaille na białym szkle.

AMBONA

Styl eklektyzm, elementy regencyjne, kon. XIX w., elementy po 1753r

Ambona gruntownie przekształcona w kon. XIX w. z wykorzystaniem elementów starszej ambony, pochodzącej z ok. 1753 r., wykonanej po ukończeniu budowy obecnej świątyni. Wieńczący baldachim herb Poraj upamiętnia Mikołaja Chlebowskiego, starostę liwskiego, fundatora obecnej świątyni i jej pierwotnego wyposażenia.

Ambona przyścienna typu koszowego nadwieszona przy północnej ścianie nawy. Kosz założony na planie prostokąta o wklęsło-wypukłym zarysie boków i ściętych narożach, wybrzuszony w dolnej części, o spodzie zakończonym stylizowanym pąkiem kwiatowym, artykułowany w partii naroży pilastrami, zdobiony reliefową dekoracją wstęgowo-cęgową i kwiatową, m.in. motywem kampanuli. Analogiczne, płaskorzeźbione motywy zdobią drzwi zastępujące zapiecek, umieszczone w wydatnej, silnie profilowanej ościeżnicy. Baldachim powtarzający rzut kosza, o bogato profilowanym, wygiętym gzymsie zdobionym motywem lambrekinu, zwieńczony ażurowo potraktowanymi zwojami wici roślinnej zakończonej wolutami, na których wsparty płaskorzeźbiony, owalny kartusz herbowy z godłem Poraj, ujęty plastycznymi, ażurowo potraktowanymi labrami w formie stylizowanych zwijających się na końcach liści oraz zwieńczony otwartą koroną szlachecką. Ambona w ciemnym odcieniu drewna dębowego, wtórnie lakierowana.

CHRZECIELNICA

styl barokowy, po 1753 r.

Wzorowana zapewne na siedemnastowiecznej chrzcielnicy z pobliskich Kuchar

Chrzcielnica o formie drzewa,wsparta na nieregularnej, wypukłej podstawie o zarysie zbliżonym do koła, zdobionej płaskorzeźbionymi liśćmi. Trzon w formie grubszego u podstawy i zwężającego się ku górze pnia z parą odrastających odeń, grubych, silnie skręconych, przyciętych u nasady konarów, zaopatrzonych w spore, trójdzielne liście. Czasza z pokrywą owoidalną, naśladującą szyszkę pinii lub stylizowaną koronę drzewa, pokryta płaskorzeźbionymi, łuskowatymi regularnie rozmieszczonymi liśćmi o delikatnym unerwieniu. Pokrywa zwieńczona pełnoplastyczną grupą Chrztu Chrystusa ( wys. 34 cm). Przedstawia ona przyklękającego ze złożoną na piersi dłonią Chrystusa i stojącego obok św. Jana Chrzciciela z krzyżem, polewającego głowę Zbawiciela wodą z muszli. Chrzcielnica w ciemnym odcieniu drewna dębowego, wtórnie lakierowana.

KRUCYFIKS OŁTARZOWY

styl rokokowy, 3 ćw. XVIII w.

Krzyż pierwotnie ustawiony zapewne w jednym z ołtarzy.

Otwór okienny w formie stojącego prostokąta zwieńczonego półkoliście, wypełniony oknem stałym, metalowym, usztywnionym poziomo wiatrownicą. Na obwodzie witraża bordiura z faliście biegnącej wici ze stylizowanej winorośli, utrzymanej w odcieniach modelowanej szarościami bieli, czerwieni, błękitu. Pośrodku całopostaciowy wizerunek św. Jadwigi Śląskiej stojącej frontalnie, ubranej w biały habit cysterski z żółtawym szkaplerzem, bindą i welonem, na którym mitra książęca. Strój zakonny okryty purpurowym, złoto lamowanym płaszczem książęcym. Prawą dłoń święta składa piersi, w uniesionej lewej - okrytej poła płaszcza - trzyma model świątyni. W tle schematycznie zaznaczone wnętrze z ukazaną w perspektywie zbieżnej posadzką z flizów oraz błękitno-czarna, romboidalną kratką znajdującą się na wysokości głowy postaci, ujętej okrągłym, żółtym nimbem. W górze unosząca się wśród obłoków Gołebica Ducha Św. w okrągłej, żółtej glorii. W dolnej partii witraża, w prostokątnej, żółto obramionej ramce wydzielonej barwną bordiurą zdobioną motywami roślinnymi i geometrycznymi, na białym tle umieszczony napis: "Św. Jadwiga." Znaczne partie tła, twarz świętej i szczegóły jej stroju podmalowywane en grisaille na białym szkle.

LICHTARZ NA PASCHAŁ

Styl rokokowy między 1760- 70r.

Lichtarz na paschał, wsparty na nieregularnej, wypukłej podstawie o zarysie zbliżonym do koła, zdobionej płaskorzeźbionymi liśćmi. Trzon o nieregularnym kształcie, nieco szerszy w środkowej partii, pokryty asymetryczną dekoracja, na którą składają się rocaille, wydłużone kogucie grzebienie oraz formy przypominające płomienie. Dolna partia dekoracji trzonu zwinięta na kształt woluty. Lichtarz zwieńczony szeroką, profilowaną profitką i wysokim kolcem: w ciemnym odcieniu drewna dębowego wtórnie lakierowany.

KONFESJONAŁ

styl neobarokowy, kon. XIX w.

Konfesjonał założony na rzucie czworobocznym z wypukłym frontem o formach architektonicznych i konstrukcji i skrzyniowej. Wsparty na niskim cokole wydzielonym niewielkim uskokiem. Frontowa, wypukła, silnie wysunięta do przodu ścianka dekorowana prostokątną płyciną, zwieńczona niewielkim gzymsem. Ścianki boczne - z których jedna mieści drzwiczki - górą węższe, wykończone falistą dekoracją wycinaną sylwetowo, z parą niewielkich, nieregularnych, ukośnie okratowanych otworów. Artykułowany parą płycin zapiecek zwieńczony ażurowo opracowaną, symetryczną dekoracją skomponowaną z karbowanych, zakończonych walutami wstęg, zwojów wici stylizowanych liści, kampanuli i umieszczonej pośrodku muszli. Konfesjonał malowany farbą olejną w odcieniu ciemnego brązu.

PROSPEKT ORGANOWY

styl eklektyzm, 1886r.

Data "1886" wycięta na belce konstrukcyjnej prospektu. Prospekt organowy umieszczony na emporze obejmującej całą szerokość nawy, w zachodniej części kościoła. Trójwieżyczkowy, o formach architektonicznych, wsparty na wysokim cokole. Dominująca wysokością, smukła, centralna wieżyczka, lekko wyładowana i odcinkowo wypukła, nadwieszona na szerokim uskokowym wsporniku. Górne partie prześwitów wieżyczek przesłonięte ażurowym ornamentem ze stylizowanej wici roślinnej. W zwieńczeniu odcinki belkowania z silnie profilowanym gzymsem, który w partiach skrajnych wieżyczek koronowany ażurowym ornamentem roślinnym. Prospekt malowany na ciemny odcień brązu, detal snycerski pokryty imitacją złocenia.

KROPIELNICA

styl rokokowy, między 1760 - 70 r.

Kropielnica przyścienna, w kruchcie bocznej kościoła. Puklowana, półkulista czasza wsparta na wydatnej, rocaille'owej konsoli zakończonej sporą wolutą, dekorowanej motywami roślinnymi oraz wydłużonymi kogucimi grzebieniami. Wnętrze czaszy i jej wtórny, szeroki brzeg wykonane z tzw. lastriko. Powyżej kropielniczki ściana osłonięta sylwetowo wycinanymi deskami o wklęsło-wypukłym wykroju, ze stylizowaną palmetą w zwieńczeniu. Wtórna malatura z ciemno-brązowej, olejnej farby.

KARTUSZ Z HERBEM WIERUSZOWA

Styl neobarokowy, lata 20. XX w.

Upamiętniający dziewiętnastowiecznych kolarorów kościoła w Jedlcu - Ewę z Pruskich Niemojowską i jej syna, Leopolda Niemojowskiego, zamówiony zapewne przez Elżbietę z Czartoryskich i Stefana Zamoyskich. Płaskorzeźbiony, owalny kartusz herbowy o lekko wypukłej powierzchni z godłem Wieruszowa, ujęty plastycznym, ażurowo potraktowanym obramieniem z zakończonym wolutami wstęg i liści. W klejnocie otwarta korona szlachecka z obręczą zdobioną rautami, zwieńczona pałkami z fleuronami. Kartusz herbowy w ciemnym odcieniu drewna dębowego, wtórnie lakierowany.

KARTUSZ HERBEM JELITA

Styl neobarokowy, lata 20. XX w.

Upamiętniający zapewne kolatorów kościoła w Jedlcu - Elżbietę z Czaroryskich i Stefana Zamoyskich. Płaskorzeźbiony, owalny kartusz herbowy o lekko wypukłej powierzchni z godłem Jelita, ujęty plastycznym, ażurowo potraktowanym obramieniem z zakończonych wolutami wstęg i liści. W klejnocie otwarta korona z obręczą zdobioną rautami, zwieńczona fleuronami. Kartusz herbowy w ciemnym odcieniu drewna dębowego, wtórnie lakierowany.